براهین اثباتی حقیقت تجربه های عرفانی (با تأکید بر سنجه های تحلیل مند و تحلیل انتقادی در فلسفه عرفان اسلامی)

پی بردن به رموز عالم و درک کنه حقایق، همواره از شگفتی­های آفرینش بوده که مورد اعجاب انسان­ها بوده و هم­چنان انسان­ها به این مقوله نگاه متفاوتی دارند. مبحث تجربه­های عرفانی و درک نادیدنی­ها در عالم ماده که آدمی را به عالم معنا و فرا مکان و زمان می­برد، مقوله­ای جذاب و شیرین است و در عین حال، امری ممکن و شدنی حتی در حالت بیداری است. تجربه­ عرفانی که در ذیل تجربه دینی تعریف می­شود، مقوله­ای عام است که سالک با تحمل ریاضات مشروع، چشم کشف و شهود می­یابد و می­تواند کنه حقایق هستی را درک کند و به سیرت حقایق عالم راه یابد. در این پژوهش کیفی که با رویکرد اثباتی و تحلیلی به مقوله تجربه­های عرفانی پرداخته است، تلاش شد ضمن رسیدن به تعریفی جامع و مانع از تجربه­های عرفانی، پیرامون حقیقت این تجربه­ها و ویژگی­ها و خصایص آن با تأکید بر فلسفه عرفان اسلامی اشاره شود؛ هم­چنین تلاش شد با ارائه مصادیق و امثله­- اولاً- واقعی بودن این تجربه­ها بیان شده- ثانیاً- عام بودن آن به شرط رعایت شرایط مقتضی آن، اثبات شود؛ در نهایت نیز با ارائه الگویی نهایی به­نتیجه اثباتی از حقیقت تجربه­های عرفانی [فراتر از واقعیت] رسید.